Hooikoorts: het was nooit gewoon allergie

Sinds mijn twaalfde had ik hooikoorts. Niet een beetje niezen in het voorjaar, maar élke dag vanaf de eerste bloesem tot de laatste vallende blaadjes. Zelfs op het strand lag ik met een zakdoek in mijn hand. De lente begon niet met zon, maar met prikkende ogen. April was het dieptepunt, Berkenpollen. Dat betekende gordijnen dicht, zonnebril op, zakdoek in mijn hand, op de bank en verder niks.

Ik heb alles geprobeerd: medicatie, pufjes, neussprays. Vaak deed het niks en soms haalde het net het scherpe randje eraf. Acupunctuur gaf wel verlichting, de zomer viel weg. Hypnose en NLP gaven me iets anders: geen verlichting, maar richting.

“Niet elk symptoom vraagt om een pil. Sommige vragen om erkenning.”

De rol van NLP en hypnose bij hooikoorts

Ik leerde dat mijn lichaam geen vijand was, maar een boodschapper. In hypnose kwam ik terug bij mijn tienjarige zelf. Daar waar het ooit begon. Waar ik iets nodig had wat ik niet kreeg. Aandacht van mijn vader. Mijn systeem vond een oplossing: klachten. Hooikoorts als signaal. Als roep om aandacht: "Zie mij."

Dat inzicht was helaas geen wondermiddel. De hooikoorts bleef. Wel leerde ik hoe ik met visualisaties meer controle had. In zware weken spaarde ik mijn energie. En als ik dan naar een klant ging dan visualiseerde ik een beschermende bol om me heen. Dat gaf me net genoeg lucht om een goed zakelijk gesprek te voeren. In de auto stortte ik dan weer in. Maar het gaf me iets meer grip en controle.

Jarenlange behandeling hooikoorts: injecties en smelttabletten

Ik ben ook 7 jaar onder behandeling geweest bij de allergoloog. Iedere maand kreeg ik een injectie met berkenpollenextract in het ziekenhuis. Drie jaar geleden stapten we over op dagelijkse smelttabletjes. De immunotherapie hielp, de herfst viel ook weg. Mijn hooikoorts werd beperkt tot de lente. De lente was hardnekkig. Als de berk begon te bloeien, meestal de eerste mooie dagen in de lente, bleef ik nog steeds het liefste binnen. De laatste drie jaar gebeurde er niets meer. Geen verbetering, geen verslechtering. Een soort plateau. Functioneren met hooikoorts werd normaal. Ik was al blij als ik de dag doorkwam in de lente.

En toen bleef het stil.

Tot dit jaar. Lente , de natuur begon opnieuw. De berk stond in bloei en er gebeurde helemaal niets. Mijn man liep snotterend naast mij en keek me verwonderd aan. Ik hield mijn adem in, wachtend op het bekende begin. Maar het bleef stil. Geen niesbui, geen loopneus, geen jeuk. Ik voelde niks. Helemaal niks.

Ik dacht eerst: toeval. Maar de dagen gingen voorbij. En het bleef stil. Elk voorjaar een terugkerend gevecht. Nu lijkt het alsof ik eindelijk mee mag bewegen in plaats van te vechten.

Wat was er veranderd?

Ik deed nog steeds immunotherapie maar dat had al 3 jaar niet echt meer effect. Ik gebruikte nog steeds dezelfde medicijnen.

Wel had ik had afscheid genomen van mijn oude werk. Na 20 jaar. Een plek waar ik veel van mezelf gaf, maar niet werkelijk werd opgepakt. Mijn kwaliteiten werden gezien, maar er gebeurde niets mee. Alsof ik aanwezig was, maar niet belangrijk.

En ik deed een opstelling van mijn vaderlijn. Daar gebeurde iets wat ik nog nooit had ervaren. Voor het eerst voelde ik me echt gedragen. Gezien, vanuit mijn vaders kant. Niet mentaal, niet rationeel, maar fysiek. Alsof mijn hele systeem zakte. Alsof ik ergens mocht landen.

En toen werd het stil. In mijn hoofd. In mijn lijf. In mijn longen, mijn ogen, mijn neus.

Emotionele oorzaak hooikoorts: geen zweverig idee

De wetenschap zegt dat hooikoorts een overreactie is van je immuunsysteem. Dat je lichaam onschuldige stoffen, zoals pollen, als vijand ziet. Maar dat systeem staat niet los van je zenuwstelsel. En dat reageert op veiligheid. Of het gebrek daaraan.

Steeds meer onderzoeken binnen de psychoneuro-immunologie tonen aan dat chronische klachten, zoals een allergie voor berkenpollen, kunnen samenhangen met onverwerkte emotionele patronen. Het is een signaal dat er iets gezien wil worden.

Binnen NLP zeggen we: elk gedrag heeft ooit een positieve bedoeling gehad. Ook je klachten. Ook hooikoorts. In mijn geval: aandacht, verbondenheid, gezien worden. Mijn systeem zocht een manier om iets te vertellen dat ik zelf nog niet kon zeggen.

En nu hoeft dat niet meer.

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik denk dat ik er echt vanaf ben. Omdat mijn lijf geen signaal meer hoeft te geven. Het is gehoord. Gezien. En dat is genoeg.

“Wat ooit begon als een roep om aandacht, eindigt in stilte.”

Wil je ontdekken hoe je met je gedachten en gevoelens kunt omgaan tijdens het hooikoortsseizoen? Lees dan deze blog over het bewust sturen van je innerlijke beleving.